Op 10 september j.l. gaf Guido Lamot een lezing met de titel “Wie kijkt er door mijn ogen? Acht waarnemingsniveaus”.
Kijken is fysiek, met de ogen; waarnemen doe je met het lichaam en het verstand, en bij gewaar zijn komt er ook de geest/essentie bij, de chi/prana. Kunnen wij perceptueel kijken? Perceptie is zien + horen + weten, zegt Guido. Er zijn 8 niveaus van waarnemen en hij gebruikt het model van de 7 chakra’s.
Het begint met niveau 0, dat is puur zintuiglijk. We ‘kijken’ vanuit de chakra’s, van beneden naar boven en ‘zien’ zo steeds anders, steeds meer. Vanuit de stof ‘zien’ we de verbinding met de aarde via de voeten, kijken we met het instinct (de holenmens), de buik (de emoties), het hart (helder voelen), de keel, (helder horen), het 3e oog (helder zien) en de kruin (helder weten). Hoe hoger het niveau, hoe totaler/breder we zien, De bovenste twee niveaus nemen direct waar, zonder een oordeel.
De foto met de gele ster laat symbolisch een hele hoop zien. Hij staat voor de mens, het hoofd bovenin en raakt de maan en daarboven de zon, het Buddhi en Atma principe. In het midden zijn twee driehoeken met elkaar verbonden; dat is de antakharana, de brug tussen abstract en concreet denken.
Er zijn meerdere bruggen mogelijk tussen de verschillende niveaus. Met diverse voorbeelden werden de niveaus toegelicht. Als we slapen dan verblijven we vaak in de hogere lagen en daarom kan het helpen een vraag te stellen voor het slapen gaan, pen en papier op je nachtkastje te hebben en in de nacht of ochtend de antwoorden te noteren.
Die antwoorden komen uit het domein van het ‘niet-weten’, voorbij de hersens. Ook is het belangrijk te beseffen dat we in wezen goed zijn, en om het goede ook in anderen te zien, dat is ook een brug. Het belangrijkste is om in elke situatie onvoorwaardelijke acceptatie en mededogen in praktijk te brengen. Dat is het aller belangrijkste, om daar altijd, ons hele leven, mee te oefenen.
Alle vormen van bezielde kunst actief en passief te beleven, vormen ook bruggen naar de hogere niveaus. De Natuur is één grote kunstvorm, maar wij zijn ook co-creators. Muziek, poëzie, heffen de geest op en maken ook bruggen.
Guido liet, met zachte muziek op de achtergrond, enkele haiku’s horen met natuurbeelden erbij. Daarna enkele (schilder)kunstwerken met gedichten die daarbij geschreven waren. Zo prachtig! Het was een avond die op meerdere momenten diep raakte. Heel veel dank Guido, voor wat je ons gegeven hebt!
Als een vogel
vrijgelaten uit zijn kooi
kom ik aan de drempel
van ruimteloosheid,
om gewaar te worden
niet meer alleen te zijn.