Het gaat over een uitwerking van de faam die Sardinië heeft als “Isola Mito”, mytheneiland. Een bijzondere lezing over Sardinië waarin gevestigde opvattingen in de archeologie, op basis van recente ontdekkingen, ter discussie worden gesteld. De lezing is niet alleen leuk en opmerkelijk, maar ook nuttig voor de herontdekking van het aardse paradijs. Het gaat onder andere over:
- Nuraghetorens die zonnewendes en equinoxen, maanuitersten en sterrenconstellaties markeren, niet alleen als toren zelf maar ook in relatie met andere torens waarvan statisch berekend is dat het geen toeval kan zijn.
- De zogeheten reuzengraven die recentelijk zijn onderzocht en waarvan de conclusie vooralsnog lijkt af te schrikken.
- De relatie met diverse boeken die de gangbare opvattingen met betrekking tot de theorie over Atlantis ter discussie stellen, onder andere die over “de zuilen van Hercules.”
Samuele (Sam) Pitzalis (1965) komt al zijn hele leven jaarlijks diverse keren op Sardinië.
Hij is een ontdekkingsreiziger die niet bang is voor een ommetje. Ook niet mentaal.
Hij probeert dingen gewoon uit: kijken of het wat voor jou kan zijn.
Ook uit andere bron is bewijs voor het bestaan van Atlantis. Edgar Cayce heeft readings gegeven aan meer dan 8000 mensen met vragen en problemen, en vele antwoorden hadden betrekking op een leven in Atlantis (zie het boek ‘Edgar Cayce over Atlantis’ geschreven door zijn zoon). Ook Ignatius Donelly (‘Atlantis, the antediluvian world’) en Scott Elliot (‘Legenden over Atlantisch en Lemurië’) hebben er uitgebreid over geschreven.
“Voorbij de zuilen van Hercules”, dit is de Straat van Gibraltar, daar situeerde Plato het mythische rijk Atlantis. Hij beschrijft dit in zijn werken ‘Kritias’ en ‘Timaeus’. Het bestaan ervan had hij (direct of indirect) vernomen van Egyptische priesters.