Hans Gerding begon door twee vragen op te werpen m.b.t. genoemde ervaringen:
1. Kan het?
en
2. Als het kan, hoe zou het dan werken?
De lezing tot aan de pauze werd gehouden vanuit een trancendentale en spirituele denkrichting en de implicaties ervan voor het rouwproces. Hij vervolgde met het citeren van de filosoof Fechner die zei dat het leven op 3 verschillende niveaus kan worden ervaren:
• als ongeborene op de aarde waarna de fase komt van de geboorte van leven op aarde,
• welke fase weer wordt beëindigd door de dood,
• wat weer de geboorte naar een nieuwe levensfase is.
Na de dood wordt het lichaam in de aarde begraven net als de placenta na de geboorte. Er zijn dus 2 momenten van geboren worden en 3 manieren van op de aarde gevestigd zijn.
Ad 1
Hans heeft zich verdiept in schrijvers en casuïstiek over deze buitengewone ervaringsthematiek zoals Kant, Swedenborg en Jung tot aan mystiek en kwantumfysica toe. Hij heeft zich beziggehouden met het doen van wetenschappelijk experimenteel onderzoek aan het parapsychologisch instituut door grensoverschrijdende ervaringen op te roepen onder gecontroleerde omstandigheden in het laboratorium om deze zo statistisch aan te tonen.
Hij lichtte e.e.a. toe met voorbeelden zoals het bestaan van onlichamelijke geesten als niet gekende onmogelijkheid, d.w.z. dat we niet kunnen aantonen dat het niet zou kunnen en dat er aan gene zijde een wereld kan bestaan met engelen en geesten van overledenen.
Hans wijst vervolgens op de visie van Jung dat de dood net zo belangrijk is als de geboorte en dat de menselijke psyché de bijzondere kwaliteit bezit om over de grens van ruimte en tijd heen te gaan en beelden kan krijgen vanuit de toekomst.
Daarbij wijst Hans ook op de gecontroleerde experimentele parapsychologie als bewijs waarbij hij refereerde aan non-lokaliteit vanuit de kwantumfysica, het feit dat dingen gelijktijdig gebeuren en met elkaar samenhangen wat eigenlijk de facto niet kan, maar toch ook wel omdat er op subatomair niveau non-lokale correlaties bestaan die in wezen paranormale verschijnselen op macroniveau zijn.
Er zijn ook grensoverschrijdende verschijnselen op lichamelijk niveau, de uittredingen. Maar ook ervaringen vanuit subjectieve innerlijke binnenwereld versus objectieve uiterlijke buitenwereld. De spontane subject-object relatiegrens kan worden overschreden bv. bij synchroniciteit of werkzame psychokinese i.v.m. spontane poltergeist-verschijnselen.
Bij synchroniciteit gaat het om betekenisvol toeval dat toegesneden lijkt op het persoonlijke leven, maar eigenlijk een gelijktijdigheid van twee gebeurtenissen is, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Echter de betekenis ervan verbindt die twee gebeurtenissen waardoor de subject- object relatiegrens overschreden wordt.
Ad 2
Het tweede punt is hoe zou het dan werken? Hans spreekt over 3 casussen van bv. ervaring van zichzelf aan het plafond zien hangen en/of zichzelf zien liggen, of door een muur kunnen lopen naar het appartement van de buurman en die later overdag gaan bekijken en zien dat het huis er precies uitziet zoals gezien tijdens de uittreding.
Na zulke uittredingservaringen zijn de mensen niet meer bang voor de dood nadat men is teruggekeerd in het lichaam. Hier is dan sprake van een belichaamd voortbestaan, m.n. van een astraal belichaamd voortbestaan. Het astrale is een tussengebied tussen levenden en andere soorten van bestaan, waarin men elkaar kan waarnemen (lees meer hierover in ‘Uittredingen’ van Robert A. Monroe).
Vanuit de gerichtheid op de aarde is er dus contact van overledenen mogelijk met nabestaanden. Een participatie aan de gewone werkelijkheid waar we met elkaar contact hebben is binnen een bepaalde bandbreedte van een bepaalde bewustzijnspositie die we innemen in het leven, maar onder en boven die bandbreedte is er ook contact mogelijk met andere gebieden/sferen waarmee een interactie kan plaatsvinden. Dat valt ook onder een niet gekende onmogelijkheid, zoals leven na de dood dat is.
Bij transcendentie, oftewel het grens overstijgende, kom je terecht bij jezelf. Waar je het controleerbare verlaat en in een andere sfeer terecht komt, waar je veel kunt leren over bijna dood ervaringen, waar je uit je lichaam gaat.
Ervaringen vertellen dat je door een tunnel gaat, een levenspanorama aan je voorbij ziet gaan, op een drempel komt waar je overleden dierbaren ziet staan en bij een soort liefdevol levend licht komt dat zich tot je wendt en zegt dat het je tijd nog niet is en terug moet. Een soort mystiek moment dus.
Hans gaf voorbeeld van een blindgeboren vrouw (Vicki Noratuk, zie filmpje op YouTube) die tijdens een bijna-doodervaring opeens kon zien. Tijdens een bde komt je in een soort platonische sfeer van een leerveld terecht. Je voelt hoe jouw woorden en handelingen tijdens je leven voor de ander voelde en krijgt als het ware een spiegel qua moreel-ethisch gedrag voorgehouden als leermoment, wat een goede impact heeft op het rouwproces.
(Lees hierover in Eindeloos Bewustzijn van Pim van Lommel en de onderzoeksresultaten van dr R.A. Moody).
Na de pauze werd ingegaan op vragen. Gesteld werd dat grensoverschrijdingen m.b.t. ervaringen van contact met overleden dierbaren, niet in strijd zijn met natuurwetten vanuit de kennis van het parapsychologisch experimenteel meetbare onderzoek.
Prof. dr. Hans Gerding, doet momenteel wetenschappelijk onderzoek naar het ‘Paranormale in filosofisch werk’ bij het Parapsychologisch Instituut in Utrecht. Van 2003-2012 was hij aangesteld als bijzonder hoogleraar ‘Metafysica in de geest van de theosofie’ bij het Instituut voor Wijsbegeerte van de Universiteit Leiden.
De avond werd geopend met een geleide meditatie om ons te aarden en te beschermen door ons in contact te brengen met de alomvattende liefdesenergie. Daarna werd de lezing in twee delen ingedeeld: voor de pauze een uiteenzetting over de betekenis van de pijnappelklier voor onze gezondheid en na de pauze een uiteenzetting over de betekenis van de pijnappelklier voor onze spirituele, geestelijke bewustzijnsontwikkeling.
De pijnappelklier is verbonden met onze ogen en ziet of het licht of donker is om ons heen, dus of het dag of nacht is. Het hormoon serotonine reageert op licht en houdt ons wakker en wordt als zodanig het waakhormoon genoemd. Te weinig daglicht (denk aan het hoge Noorden) zorgen voor een tekort aan serotonine, wat kan leiden tot depressie en verstoring van het dagelijkse ritme.
De rol van de pijnappelklier in veranderende bewustzijnsstaten werd na de pauze uiteengezet. Vlak voor de droomfase tijdens de slaap en ook vlak voor we in meditatie een bewustzijnsstaat ingaan waarin we innerlijke beelden gaan zien, klanken gaan horen, direct gaan weten en mystieke ervaringen kunnen hebben, wordt het slaaphormoon melatonine door de pijnappelklier omgezet in een drietal psychoactieve, psychedelische bewustzijnsverruimende hormonen.
Regelmatig mediteren helpt ons ook ons bewustzijn te verruimen en ons venster op de werkelijkheid te vergroten door ons brein als filter open te draaien waardoor er meer verbindingen worden aangelegd tussen de neuronen in de hersenen m.n. in die circuits die te maken hebben met het voelen van liefde, compassie, rust, innerlijke vrede, concentratie, oplossen van ego-grenzen en het ervaren van eenheid met het Al. Ook ademhalingsoefeningen kunnen daartoe bijdragen.
Een Bijbeltekst vertaald uit het Aramees en een oproep tot zelfkennis. Want dat is wat ‘licht’ in de diepste zin betekent, niet alleen in het Aramees.
Dr. Saskia Bosman is bioloog en zelfstandig onderzoeker. Zij verdiept zich al 40 jaar in de mens, vooral DNA, cellen, hersenen, bewustzijn en evolutie, in de context van het milieu (Aarde en Kosmos). Saskia biedt deze lezing aan vanuit haar wetenschappelijke interesse, kennis en ervaring als medisch bioloog in de relatie tussen lichaam en geest, doelbewust verbindingen leggend tussen materie en bewustzijn. Zij heeft daarmee als persoonlijk en maatschappelijk doel om bij te dragen aan bewuste menselijke evolutie.
Op 11 november jl. gaf Marianne Plokker in onze loge een lezing met als onderwerp: Het vroege Christendom.
Over de tijd tussen zijn 12e en zijn 30e (doop in de Jordaan) weten we niets met zekerheid, hetgeen aanleiding geeft tot allerlei speculaties. Vermoedelijk is hij ingewijd in de mysteriën in Egypte. De esoterische benadering zegt dat Jezus de Christusgeest naar de aarde moest brengen deze daalde op hem neer bij de doop door Johannes in de Jordaan. Hij moet dus wel een hoge ingewijde zijn geweest. Hij bracht een ‘nieuwe’ leer naar de aarde, die van de Liefde. Hij predikte over het ‘Koninkrijk’, dat niet van deze aarde was.
De weg ernaar toe begint met zelf je verantwoordelijkheid te nemen als individu; een goed mens zijn (zie foto). Hij sprak in gelijkenissen voor het volk; met de discipelen sprak hij opener over zijn missie. Hij kon rechtstreeks werken met de Christuskracht, waarmee hij wonderen verrichtte, die later de kracht van de Heilige Geest genoemd zou worden. Om die kracht te aarden moest hij sterven. Hij had een nauwe (spirituele) band met Maria Magdalena, wat voor sommige apostelen moeilijk te verteren was en voor de kerk helemaal ontoelaatbaar was; reden waarom zij in het Nieuwe Testament als een zondige vrouw werd neergezet.