Witte Lotusdag is een herdenkingsdag, die ieder jaar wordt gehouden op, of zo dicht mogelijk bij, 8 mei.
Op deze dag wordt het overlijden van Helena Petrovna Blavatsky in 1891 herdacht.
Henry Steel Olcott heeft deze gedenkdag ingesteld in 1892. Hij wenste dat alle loges over de gehele wereld jaarlijks op de achtste mei samen zouden komen en dan ‘op een of andere waardige wijze’ de gevoelens van genegenheid en respect tot uitdrukking zouden brengen ‘voor haar die ons de weg naar de hoogste kennis heeft voorgehouden’.
Door deze dag zoveel mogelijk op 8 mei te vieren ontstaat er een sterke gerichte stroom van aandacht, die de gehele wereld omspant. Het vuur dat door H.P. Blavatsky is ontstoken, wordt als het ware weer aangewakkerd en opnieuw bezield.
Witte Lotusdag is bij uitstek een dag waarop alleen leden samenkomen, om de drie doelstellingen van de Vereniging die zij hebben onderschreven gezamenlijk te onderstrepen en te verdiepen. Het gaat om de vernieuwing van een vrijwillig opgenomen taak.
Er zijn enkele vaste regels voor deze viering: De logeleden brengen witte bloemen mee en de logezaal wordt daarmee gesierd. Tijdens de viering wordt vaak voorgelezen uit enkele boeken die H.P. Blavatsky erg dierbaar waren:
De Bhagavad Gītā
Het Licht van Azië
De Stem van de Stilte
De lotus is het symbool van de evoluerende mens. De lotus zoekt vanuit de donkere materie door het water zijn weg naar boven, waar zij haar zuivere witte kroon voor de zon opent.
De creativiteit van de leden kan ertoe leiden dat er b.v. een soort ceremonie van wordt gemaakt, waarbij ieder een door hem meegebrachte zuiver witte bloem aanbiedt. Soms wordt door ieder lid een bijdrage in de vorm van een korte tekst, een gedicht of een meditatie geleverd. De bloemen worden later naar een zieke gebracht of, als die er niet is, weer onder elkaar verdeeld.
Witte Lotusdag mag geen treurige gedenkdag of persoonsverheerlijking van H.P.B. zijn. Wel is het een oproep tot levende, doorleefde Theosofie.
In de theosofische literatuur staan vaak verwijzingen naar een ladder die we moeten beklimmen tijdens dat bestaan.
We vinden ook de benadering van onze evolutie als ‘Het Pad’. Het verschil is dat de ladder verticaal is en het Pad horizontaal. Tenminste zo stellen we ons dat voor. Maar een Pad kan ook steil zijn.
In de Stem van de Stilte staat: Voordat u een voet zet op de bovenste sport van de ladder, de ladder van de mystieke klanken, moet u de stem van uw innerlijke GOD* op zeven manieren horen.
Uit Licht op het Pad: Alle sporten zijn nodig om de ladder samen te stellen. De ondeugden van de mensen worden sporten van de ladder, de een na de ander, als zij worden overwonnen.
Thea Deege is een theosofe van de Geünieerde Loge van Theosofen van Antwerpen.
Zij verdiepte zich in deze filosofie en ethica.
Ze geeft al jarenlang lezingen over de verschillende aspecten van de theosofie.
Het is alweer bijna Witte Lotusdag (8 mei), de dag waarop wij HPB herdenken. De witte lotus is een symbool van heelheid, van eenheid. De lotusbloem bevat een symbolische boodschap in het hindoeïsme, het boeddhisme, de Egyptische religie en elders in de wereld.
Aangezien de lotus traditioneel wordt afgebeeld met acht bloembladen, stelt zij de acht windrichtingen van het kompas voor en aldus de totaliteit of heelheid van de ruimte, daar acht het getal is van kosmisch evenwicht.
Witte Lotusdag zelf kan gezien worden als een weergave van de eenwording van dualiteiten. Enerzijds als een gedachtenis aan het leven van HPB en haar prestaties bij de herdenking van haar dood, staat Witte Lotusdag voor tijd en onvolmaaktheid. HPB was een grootse vrouw. Maar zij was een mens, en alle menselijke wezens zijn onvolmaakt tot zij de staat bereiken van zevende ronde evolutie.
Kolonel Olcott benadrukte twee dingen: dat HPB een onvolmaakt mens met zwakke plekken was en dat zij een grootse leraar was en een bewonderenswaardige exponent van de weg naar heiligheid, dat wil zeggen, de weg naar de eenheid van zijn.
De deelnemers aan het seminar The Voice of the Silence met Martin Leiderman, werden vier dagen ondergedompeld in de ware betekenis van de poëtische verzen van dit kleine, maar o zo waardevolle boekje. Zo vonden zij antwoorden op de vragen, wie “de weinigen” zijn voor wie dit boekje bedoeld is, welke twee paden er zijn en op welk moment de stem van de stilte gehoord kan worden. Over het werk dat eraan vooraf gaat om dat punt te bereiken zei Martin Leiderman, dat we behoorlijk wat tegenwerking zullen ondervinden van onze “cruel crafty powers”. Leer ze te herkennen, ervaar ze, doorleef ze en oefen ermee. Alleen zo kun je ze overwinnen.
Reacties van deelnemers:
De majestueuze bomen en de vijver met bloeiende lotus in de prachtige omgeving van het Internationaal Theosofisch Centrum in Naarden maken het deelnemen aan het seminar De Stem van de Stilte tot een feest voor de ziel en de zintuigen.
We leren heel veel van Martin. Dachten dat we dit boekje al lang kenden, maar het is ongelofelijk wat er nog allemaal in zit . . .
En met de humor en tegelijkertijd de diepte waarmee Martin Leiderman het brengt, is het een prachtig seminar!
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat je onze website zo goed mogelijk beleeft. Als je deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat je dat goed vindt.OkNeeLees meer