Witte Lotusdag is een herdenkingsdag, die ieder jaar wordt gehouden op, of zo dicht mogelijk bij, 8 mei.
Op deze dag wordt het overlijden van Helena Petrovna Blavatsky in 1891 herdacht.
Henry Steel Olcott heeft deze gedenkdag ingesteld in 1892. Hij wenste dat alle loges over de gehele wereld jaarlijks op de achtste mei samen zouden komen en dan ‘op een of andere waardige wijze’ de gevoelens van genegenheid en respect tot uitdrukking zouden brengen ‘voor haar die ons de weg naar de hoogste kennis heeft voorgehouden’.
Door deze dag zoveel mogelijk op 8 mei te vieren ontstaat er een sterke gerichte stroom van aandacht, die de gehele wereld omspant. Het vuur dat door H.P. Blavatsky is ontstoken, wordt als het ware weer aangewakkerd en opnieuw bezield.
Witte Lotusdag is bij uitstek een dag waarop alleen leden samenkomen, om de drie doelstellingen van de Vereniging die zij hebben onderschreven gezamenlijk te onderstrepen en te verdiepen. Het gaat om de vernieuwing van een vrijwillig opgenomen taak.
Er zijn enkele vaste regels voor deze viering: De logeleden brengen witte bloemen mee en de logezaal wordt daarmee gesierd.
Tijdens de viering wordt vaak voorgelezen uit enkele boeken die H.P. Blavatsky erg dierbaar waren:
- De Bhagavad Gītā
- Het Licht van Azië
- De Stem van de Stilte
De lotus is het symbool van de evoluerende mens. De lotus zoekt vanuit de donkere materie door het water zijn weg naar boven, waar zij haar zuivere witte kroon voor de zon opent.
De creativiteit van de leden kan ertoe leiden dat er b.v. een soort ceremonie van wordt gemaakt, waarbij ieder een door hem meegebrachte zuiver witte bloem aanbiedt. Soms wordt door ieder lid een bijdrage in de vorm van een korte tekst, een gedicht of een meditatie geleverd. De bloemen worden later naar een zieke gebracht of, als die er niet is, weer onder elkaar verdeeld.
Witte Lotusdag mag geen treurige gedenkdag of persoonsverheerlijking van H.P.B. zijn. Wel is het een oproep tot levende, doorleefde Theosofie.